Nα μιλήσω για την Κυβέλη θέλω, όπως τη γνώρισα από τα παιδικάτα μου, και την έζησα μέχρι που έφτασα τα 22 χρόνια μου, μόλις κι εγώ έγινα μαμά και της πρόσφερα ένα ακόμα δισέγγονο.
Πολλά έχουν γραφτεί, βιβλία και δημοσιεύματα, ντοκιμαντέρ και αφιερώματα έχουν γυριστεί, κι ο καθένας λέει αυτό που νομίζει ότι είναι η πραγματικότητα, και ποτέ δεν έδωσα σημασία. Αλλά αυτή τη φορά, λυπάμαι, δεν μπορώ να σωπάσω.
Και θα μείνω εντελώς αποστασιοποιημένη από τυχόν πολιτικά ή ιστορικά γεγονότα όπως παρουσιάζονται στο σήριαλ ή στο βιβλίο που βασίζεται. Παρότι η ίδια είμαι σαφώς πολιτικοποιημένο άτομο, και ο έρωτας της με τον Γεώργιο της προσδίδει ξεκάθαρα κι εκείνης πολιτικό βάρος στη ζωή, μου είναι παντελώς αδιάφορο αυτή τη στιγμή, μιλώ μόνο για τη γιαγιά μου.
Βλέποντας το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς στην ΕΡΤ1 «Φλόγα και άνεμος» που αφορά στη ζωή της και τον μεγάλο έρωτα με τον Γεώργιο Παπανδρέου, ένιωθα σαν να βλέπω μια ταινία για τη Βουγιουκλάκη με την Όπρα να την υποδύεται – τόσο κοντά έπεσε η επιλογή του casting!
Και ειδικά η επιλογή της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη που την υποδύεται σε μεγαλύτερη ηλικία. Όσο καλή και άξια ηθοποιός να θεωρείται η ίδια, τι σχέση έχει με την Κυβέλη; Δεν τη θυμίζει σε τίποτα – ούτε στα χρώματα της, τον σωματότυπό της, τη φωνή και άρθρωσή της, την υποκριτική της, την αύρα της – όπως είπα, σαν να βάζετε την Όπρα να παίξει το ρόλο της Βουγιουκλάκη!
Αλήθεια, δεν την έχετε δει ποτέ; Δεν την έχετε ακούσει; Υπάρχει κάποιο ακουστικό και οπτικό υλικό, λίγο μεν, αλλά αρκετό για να δει κάποιος και να κάνει μια καλύτερη επιλογή, αλλά και η ηθοποιός να «πάρει» λίγο από αυτό που ήταν πραγματικά η Κυβέλη.
Βλέπω μια σκοτεινή Καραμπέτη, με αιχμηρό πρόσωπο κι αναζητώ το φως και τη γλυκύτητα που απέπνεε η Κυβέλη, ακόμα κι όταν ήταν αυστηρή. Γιατί πολλές φορές ήταν. Είχε τον δικό της ξεχωριστό τρόπο να σχολιάζει, να επιβραβεύει ή να επικρίνει, να χαίρεται ή να λυπάται, αλλά το φως δεν έφευγε ποτέ από πάνω της, ήταν μια φυσική «σταρ», χωρίς υποκριτική. Έλαμπε, ακόμα και στις τελευταίες της στιγμές, όταν ήταν καθηλωμένη στο κρεββάτι στον Ευαγγελισμό μετά από εγκεφαλικό και της πήγα το μόλις 7 μηνών παιδί μου να το δει, ξέροντας ότι δεν θα βγει ποτέ από κει.
Δεν είμαι κατά των ρυτίδων σε μια γυναίκα που μεγαλώνει, τις προτιμώ από τις γελοίες επεμβάσεις. Ωστόσο, αυτές που βλέπω στην κα Καραμπέτη, προσβάλλουν την φυσική ομορφιά που ακολούθησε τη γιαγιά μέχρι τα βαθιά γεράματα και μου προκαλεί οδύνη.
Στην ταινία «Η Άγνωστος» (1956), η Κυβέλη είναι 68 ετών. Πείτε μου, πόσες ρυτίδες βλέπετε; Πόση σκληρότητα; Πόσο σκοτάδι στο πρόσωπο ενός ηλικιωμένου ανθρώπου;
Υπάρχει κάποια σχέση; Τη βλέπει κάποιος; Γιατί προσωπικά δυσκολεύομαι…
Πάμε και στην υποκριτική τώρα. Αυτό το υποτιθέμενο «μάθημα» που κάνει η Κυβέλη στους ηθοποιούς, είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θυμίζει Κυβέλη. Λυπάμαι. Αλλά την «σκοτώσατε»!
Το είδατε και θέλετε να το ξαναδείτε διακαώς; Το χάσατε και απογοητευτήκατε; Δείτε ξανά το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς #FlogaKaiAnemos στο #ERTflix!
?https://t.co/kwwHJOEpxu pic.twitter.com/sHy29PjzRy
— ΕΡΤ (@ertofficial_) September 18, 2022
Όσο για τη Μαρία Παπαφωτίου, ωραία η κοπέλα αλλά όχι για τον ρόλο της νεαρής Κυβέλης. Και μεγάλη σε ηλικία, και καμία γλυκύτητα και αύρα από εκείνη της Κυβέλης.
Να πάμε τώρα και στον παππού Μήτσο Μυράτ; Εδώ μιλάμε για κανονική δολοφονία χαρακτήρα. Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης υποδύεται τον Μήτσο Μυράτ, μόνο που αυτό που βλέπουμε ΔΕΝ είναι ο Μήτσος ο Μυράτ, αλλά κάποιος από τους 10 μικρούς Μήτσους του Λαζόπουλου. Τόσο «μικρός» παρουσιάζεται. Κομπλεξικός, νιώθει μειονεκτικά στη σκηνή που η Κυβέλη μιλάει γαλλικά με τον Θεοδωρίδη, ενώ ο ίδιος έχει σπουδάσει τη δραματική τέχνη στο Παρίσι!
Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται για αυτό το χάλι, σίγουρα όχι ο κος Τσαλταμπάσης που επιλέχθηκε και καθοδηγήθηκε να βγάλει έναν ανύπαρκτο χαρακτήρα. Ναι, ο Μήτσος ήξερε ότι η Κυβέλη δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του και εξαναγκάστηκε σε αυτόν τον γάμο για να μπορέσει να εκπληρώσει τον πραγματικό έρωτα της, που ήταν το θέατρο. Μάλιστα, απ’ όσο θυμάμαι από αυτά που μου είχε πει η μητέρα μου, ήταν έφηβη ακόμα, και περίμεναν να της έρθει η περίοδος για να την παντρέψουν.
Η νοοτροπία μιας άλλης εποχής, κι εκείνη απλώς το θύμα, αλλά δεν θα κρίνω τώρα τον πεθαμένο Μήτσο. Θα κρίνω ωστόσο το σήριαλ γιατί βλέποντας το, δεν βλέπω τον αρχοντικό, καλλιεργημένο, κιμπάρη Μήτσο, αλλά ένα σπαστικό κι εκνευριστικό ανθρωπάκι.
Φταίει το ομότιτλο βιβλίο του Στέφανου Δανδόλου; Φταίει η σκηνοθεσία; Ό,τι και να φταίει, δεν φταίει ο Μήτσος!
Φταίει την Ελλάδα που όλα γίνονται με άλλο γνώμονα εκτός της ποιότητας και ακρίβειας; Φταίνε οι λάθος πληροφορίες από εναπομένοντα άτομα της οικογενείας μας που ποτέ δεν είδαν την Κυβέλη όπως πραγματικά ήταν η ίδια και δεν την αγάπησαν αληθινά;
Φταίει ότι κάποιοι αποφασίζουν να κάνουν «τέχνη» χωρίς τέχνη και έρευνα;
Πάντως έμεινα άφωνη, όταν είδα το πρώτο επεισόδιο. Αλλά μετά με πιάσαν τα κλάματα.
Κακώς, σκέφτομαι εκ των υστέρων, έπρεπε να βάλω τα γέλια, όπως τα έβαλε το πανελλήνιο όταν είδε την Χολιγουντιανή ταινία «Μέγας Αλέξανδρος», τη στιγμή που ο Βουκεφάλας σηκώθηκε όρθιος στα δυο πισινά του πόδια κι αποκαλύφθηκαν τα αχαμνά του.
Ήταν φοράδα!
