H αναζήτηση της Αλήθειας είναι συνομήλικη με την ανθρώπινη συνείδηση. Όσο υπάρχει ο Άνθρωπος αναζητά απαντήσεις σε μικρά και μεγάλα θέματα. Ωστόσο, αυτή η αρχαιότερη αναζήτηση, έχει από αρχής της ένα τεράστιο κενό, ή αν θέλετε, μειονέκτημα: της λείπει ο ακριβής ορισμός της έννοιας! Πως γίνεται. λοιπόν, να αναζητάμε κάτι του οποίου την έννοια δεν μπορούμε ακόμα να καθορίσουμε;
Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι είναι αυτό που θεωρώ ως μια “Αλήθεια πίσω από το τζάμι”.
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη:
Η λέξη Αλήθεια χρησιμοποιείται συνήθως για να σημαίνει ότι είναι σύμφωνη με το γεγονός ή την πραγματικότητα. Ως Αλήθεια δεχόμαστε αυτό που αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα, με σιγουριά, οι περισσότεροι άνθρωποι. Όταν αυτή η κοινή σύμβαση αφορά ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων που αντιλαμβάνονται κάτι με όμοιο τρόπο, τότε η κοινή αυτή σύμβαση γίνεται αποδεκτή ως Αλήθεια.
Η Αλήθεια ως όρος χρησιμοποιείται από την ευρωπαϊκή φιλοσοφία για να καθορίσει αυτό που αποτελεί μέρος της πραγματικότητας. Γενικά η έννοια και η αξία της αλήθειας αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας, με πολλές διαφορετικές θεωρίες να έχουν ειπωθεί.
Μπορείτε να κατανοήσετε τι σοβαρότητα της έλλειψης ακριβούς ορισμού; Αν όχι, θα σας δώσω μερικά απλά και απτά παραδείγματα:
- Ο Τσίπρας έλεγε αλήθεια ότι θα σκίσει τα μνημόνια όταν τον πίστευε η πλειοψηφία του λαού. Μόλις η πλειοψηφία του λαού σταμάτησε να τον πιστεύει, ΤΟΤΕ θεωρείται ότι έλεγε ψέματα!
- Απόσπασμα από Μάνο Δανέζη: Φαινόμενα σαν αυτά που ζούμε σήμερα, τα έχουν ξαναζήσει όλοι οι παλαιότεροι ανθρώπινοι πολιτισμοί. Μην ξεχνάτε ότι χίλια χρόνια πριν τον Χριστό οι άνθρωποι γνώριζαν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Με τον χρόνο καταρρέοντας ο τότε ανθρώπινος πολιτισμός η γνώση δεν μεταδόθηκε και φτάσαμε στο σημείο, τον μεσαίωνα, να πιστεύουν ακόμα και οι «επιστήμονες» ότι η Γη είναι επίπεδη. Χρειάστηκε μια αιματηρότατη επιστημονική, κοινωνική και θεολογική επανάσταση για να ανακαλύψουμε εκ νέου, ότι η Γη είναι στρογγυλή. Εννοεί τον Διαφωτισμό και θα επανέλθω στον κο Δανέζη σε λίγο. Σκεφτείτε όμως μόνο, ότι στις μέρες μας υπάρχει εκ νέου κίνημα που ισχυρίζεται ότι η Γη είναι όντως επίπεδη!
- Η ανθρωπογενής Κλιματική Αλλαγή είναι Αλήθεια γιατί το λέει η παγκόσμια επιστημονική ελίτ. Η ίδια ελίτ που στον Μεσαίωνα έκαιγε στην πυρά όσους αμφισβητούσαν ότι η Γη είναι επίπεδη!
Ωστόσο, πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, ένας καλύτερος ορισμός της Αλήθειας έχει υπάρξει, αλλά… λόγω συνεχούς Μεσαίωνα από στρογγυλή Αλήθεια κατανοητή, έγινε ασαφής και επίπεδη. Πως ορίζει ο Πλάτωνας την Αλήθεια:
Η ερμηνεία που έδωσε στην ετυμολογία της λέξεως αλήθεια, από το στερητικό α- και την λήθη. Δηλαδή το αληθές είναι το μη υποκείμενο στην λήθη, δηλαδή στη φθορά του χρόνου. Ωστόσο τόσο ο Σωκράτης όσο και ο Πλάτωνας θεωρούσαν ότι όλη η γνώση βρίσκεται κρυμμένη μέσα μας και δεν έχουμε παρά να ψάξουμε να την βρούμε. Έχει μέθεξη με το Θείο, έτσι γίνεται Θεία Υπόθεση.
Κι από αυτές τις σοφές σκέψεις των ανδρών που γνώριζαν από τότε ότι η Γη είναι στρογγυλή, φτάσαμε στο επίπεδο σήμερα ότι Αλήθεια είναι αυτό που θεωρεί η πλειοψηφία ως πραγματικότητα.
Και τι είναι πραγματικότητα; Αυτό που γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας και συμβαίνει ή έχει συμβεί. Ωστόσο, η φιλοσοφία στις ακτές της Ιωνίας, για την αντίληψη της πραγματικότητας στηριζόταν στον διαχωρισμό της ύλης από το πνεύμα, το υλικό και το άυλο, το νου και το σώμα κλπ.
Με λίγα λόγια, η Αλήθεια και η πραγματικότητα της, είναι ακριβώς δομημένη όπως και ολόκληρο το Σύμπαν. Μέρος αυτής ύλη, μέρος αντι-ύλη, δηλαδή Πνεύμα. Μια πραγματικότητα και μια ψευδαίσθηση μαζί, όπως ακριβώς περιγράφεται και στο “σπήλαιο” του Πλάτωνα, με τη φωτιά πίσω από τους ανθρώπους που εκεί δεν βλέπουν, παρά μόνο τις σκιές όσων και ό,τι περνάει μπροστά της στα τοιχώματα του σπηλαίου.
Συμπέρασμα: Έχουμε δυο υποτιθέμενες “αλήθειες”, αυτή που ταυτίζεται με την ύλη και αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας (τη δική μας ύλη) και την άλλη που υπάρχει στον άυλο κόσμο και μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο αν αφυπνιστεί η ικανότητα του δικού μας πνευματικού κομματιού και συνδεθεί με το υπόλοιπο τους Σύμπαντος.
Και ποια από τις δυο είναι η Αλήθεια με κεφαλαίο;
Κολλημένοι με την ύλη
Με τον κο Δανέζη, τον οποίο ομολογώ δεν έχω παρακολουθήσει σε όλα όσα έχει πει μέχρι τώρα, δεν συμφωνώ απόλυτα, ωστόσο αναγνωρίζω ότι λέει “κάποιες αλήθειες”. Αυτό, προσωπικά, το θεωρώ πολλές φορές πιο επικίνδυνο όταν συμβαίνει, γιατί ψήγματα αλήθειας μαζί με μη αλήθειες, ή η Αλήθεια σε κατά προσέγγιση περιγραφή, είναι αυτό που χαρακτηρίζω ως μια “Αλήθεια πίσω από ένα τζάμι”. Φτάνεις στην πηγή, αλλά δεν πίνεις νερό. Βλέπεις κάτι, αλλά δεν μπορείς να το αγγίξεις. Πολλές φορές, μάλιστα, το τζάμι είναι και θολό.
Η εικόνα, λοιπόν, που επιλέχτηκε για να διακοσμήσει το άρθρο, είναι και η πλέον χαρακτηριστική για την ιδέα που έχουμε για τη σχέση ανθρώπου και σύμπαντος: Ένας άνθρωπος (Α), πατάει στη Γη (Γ), ενώ πάνω και γύρω του απλώνεται το Σύμπαν (Σ). Ή άλλη μια λάθος εικόνα, ο άνθρωπος σε ένα διαστημόπλοιο να βλέπει τη Γη από ψηλά και το Σύμπαν ολόγυρα.
Αυτή είναι η εικόνα αντίληψης που έχουμε όταν βλέπουμε το Σύμπαν ως ύλη, με τα μάτια μας, με ένα τηλεσκόπιο, μέσα από ένα διαστημόπλοιο ή παρκαρισμένοι σε έναν άλλον πλανήτη.
Τι ποσοστό Αλήθειας έχει αυτή η εικόνα; Σύμφωνα με τον καθηγητή Αστροφυσικής και φιλόσοφο, Μάνο Δανέζη:
Αυτό που λέμε στερεά ύλη, όπως π.χ ένας τοίχος, αποτελείται κατά 99.99 % από κενό χώρο. Αν ρωτήσετε όμως πολλούς μορφωμένους να σας εξηγήσουν, «γιατί τότε δεν βλέπουμε τον τοίχο γεμάτο τρύπες» λίγοι θα σας απαντήσουν.
Με λίγα λόγια, αυτή η “αλήθεια” π.χ. της ΝΑΣΑ, των αστροφυσικών και λοιπών επιστημόνων, αυτών που θέλουν να κατακτήσουν το Διάστημα και ψάχνουν άλλους πλανήτες κ.λ.π. δεν είναι παρά μόνο το 0.01 της Αλήθειας. Δεν είναι παρά ένα Μάτριξ, όπως το μάθαμε από την ταινία. Δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, Maha Maya, όπως την ονομάζουν οι Ινδοί, το όνομα της απόλυτης άμορφης θεάς μητέρας.
Της εξαπάτησης, όπως την αποκαλούν οι αναζητητές, γιατί μέσα από αυτό το πενιχρό 0.01% είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε αδιέξοδο ώστε να “δούμε”, όχι με τα μάτια του σώματος, αλλά εκείνα του πνεύματος, τι πραγματικά είναι η Αλήθεια του 99.99 %!
Και όπως εξηγεί στο άρθρο του ο κος Δανέζης, το σύστημα μας γεννά συνέχεια ανάγκες ώστε να είμαστε προσκολλημένοι σ’ αυτό το πενιχρό 0.01% και ο φόβος πως θα τις καλύψουμε αυτές τις ανάγκες, μας δένει και στο σύστημα.
Και συνεχίζει για το Μάτριξ στο οποίο ζούμε:
Είναι πλέον μια κοινοτοπία όλα αυτά στα οποία αναφέρομαι […] Γνωρίζουμε προ πολλού ότι οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα.
Η σύγχρονη νευροφυσιολογία μάς ενημερώνει εδώ και πολλά χρόνια μας ότι εκεί έξω στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μορφές, σχήματα, χρώματα, ακούσματα, οσμές, γεύσεις αλλά ένας κοχλάζον ωκεανός ενέργειας, την οποία ενέργεια επιλεκτικά μετασχηματίζει η ανθρώπινη φυσιολογία, μέσω των αισθητηρίων οργάνων της και του εγκεφάλου, σε μορφές, σχήματα, χρώματα, ακούσματα, οσμές, γεύσεις. Η λεγόμενη «υλική και μετρούμενη πραγματικότητα» δεν υπάρχει εκεί έξω στο Σύμπαν αλλά δημιουργείται μέσα στον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλός μας δηλαδή λειτουργεί ως ένας υπερεξελιγμένος βιοϋπολογιστής.
[…] Το Σύμπαν δηλαδή το οποίο αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, μαζί κι εμείς, είναι μια ψεύτικη εικόνα μιας άλλης πραγματικότητας.
Το μέγα ερώτημα που τίθεται είναι, αφού γνωρίζουν όλοι τους ότι κι αυτοί δεν είναι παρά ένα μέρος του Μάτριξ, μια απειροελάχιστη ύλη μέσα στην απέραντη “σούπα” της Θεϊκής Ενέργειας της πραγματικής Αλήθειας, που διέπεται με τους δικούς της όρους και κανόνες, γιατί δεν παραδίδονται σ’ Αυτήν ώστε να γίνουν ένα με Αυτήν; Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο κάθε αναζητητής της Αλήθειας μέσω διαλογισμού; Τι νόημα έχει η νοητική ή εργαστηριακή προσέγγιση της, όταν αυτή είναι μέσα μας κι εμείς μέσα της; Τι νόημα έχει να νιώθουμε ότι ο Α είναι πάνω στη Γ και γύρω του το Σ, ενώ είναι Α+Γ+Σ = το Απόλυτο;
Τι νόημα έχει να φτάνεις στην Αλήθεια κι επειδή δεν θες να ξεκόψεις από το Εγώ σου, να την βλέπεις αλλά πάντα πίσω από το τζάμι;
Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις και το σκύλο χορτάτο και την πίτα γερή: Να διατηρήσεις το Εγώ σου και να πιάσεις με αυτό την Αλήθεια.
Ε… γι΄αυτό την ονομάζουν οι Ινδοί Μεγάλη Ψευδαίσθηση, γιατί σε αφήνει να πιστεύεις ότι μπορείς κάτι τέτοιο…
